Piękno tkwi w prostocie. Ta sentencja dobrze oddaje sukces tej platformy we współczesnych konstrukcjach na leciwym Z80. Opiera się ona na zastosowaniu pasywnej płyty montażowej wyposażonej w gniazda goldpin i prostych, elementarnych modułów wpinanych do niej w celu uzyskania pełnosprawnego systemu komputerowego. Twórca tego standardu, Spencer Owen obecnie oferuje całą gamę mniej lub bardziej rozbudowanych zestawów, które mogą zaspokoić potrzeby entuzjastów tego typu sprzętu. Początkowo składał się on z płyty z ośmioma jednorzędowymi 40 pionowymi gniazdami i modułów o różnej wielkości (oraz nie wiedzieć czemu z różną orientacją elementów na tych płytkach) umożliwiający uruchomienie programu ładującego Grant Searle z MS Basic Z80.
Przedstawiony komputer jest wyposażony w procesor Z80 taktowany zegarem 7,3728MHz, posiada 32kB RAM i 64kB ROM z 8kB oknami dostępnymi poprzez ustawienie zworkami, pośród których odnajdziemy wspomniany interpreter języka BASIC, oraz port szeregowy konsoli na układzie 68B50. System ten posiadał wiele wad, jak wcześniej wspomniana niekonsekwencja ułożenia elementów na poszczególnych modułach, moduł zegara należało odpowiednio wsadzić do płyty back plane oraz sama 40 pinowa szyna nie posiadała wszystkich sygnałów wymaganych dla bardziej rozbudowanych modułów.
Twórca dostrzegł te niedoskonałości i w kolejnych odmianach rozszerzył istniejącą szynę o kolejne 20 pinów, które miały zawarte już wszystkie sygnały jakie są dostępne dla procesora Z80. Zmienił również rozmiar i sposób montażu elementów modułów standardu RC2014.
Zmiany te zostały dobrze przyjęte przez społeczność użytkowników tych systemów i zdecydowanie poszerzyło grono twórców nowych modułów zgodnych z tym standardem. Dzięki temu pojawiło się wiele ciekawych modułów, które nie były dostępne w ofercie Spencera. Obecnie z palety dostępnych rozszerzeń dla tego systemu możemy zbudować komputery oparte na innych procesorach niż Z80, możemy uruchamiać systemy operacyjne CP/M, Fuzzix, cieszyć się dźwiękiem lub obrazem na ekranie z dedykowanych kart, podłączać dyski twarde, Compact Flash lub SD, oraz napędy dyskietek jako pamięci masowe, zegary RTC oraz wiele innych.
Tu kolejni konstruktorzy ponownie stanęli przed problemem wąskiego gardła jakim jest zastosowana szyna, więc coraz więcej osób zaczyna stosować już 80 pinową, która daje szerszy wachlarz możliwości: szyna danych 16 bitowa i szyna adresowa 24 bit. Nie zostało to uznane przez twórcę standardu RC2014, który chciał pozostać tylko przy Z80, więc coraz częściej możemy się spotkać z oznaczeniem szyny RC80, która jest zgodna z Enhanced RC2014 Bus. Obecnie RC80 jest najbardziej rozwojową implementacją standardu RC2014, w której zapewne niedługo pojawią się również brakujące sygnały odwołań i priorytetów DMA. Zaimplementowana kaskada przerwań Ziloga przez Stephena C Cousinsa w swoich produktach już stała się de facto standardem w RC80.
Tu zakończę dość ogólną informację o RC2014, w kolejnych wpisach podzielę się uwagami do poszczególnych modułów tego standardu, które są w moim posiadaniu.